ชายคนหนึ่งเป็นคนเกเรมาก ๆ
จนเป็นที่เอีอมระอาแก่คนทั่วไป
แม้แต่กับคนดีที่อยู่ข้างบ้านเขา
วันหนึงเขาเสียชีวิต
ภรรยาเขาจึงมาบอกเพื่อนบ้าน
ที่เป็นคนดีคนนั้น
ไปละหมาดญะนาซะฮ์
แก่สามีของนาง
แต่เขากลับปฏิเสธนาง
… กลางดึกของวันนั้นเอง
เพื่อนบ้านคนดีคนนั้น
ฝันเห็นคนเกเรคนนั้นอยู่ในสวรรค์
และได้ยินเขาพูดกับเพื่อน ๆ ในสวรรค์ว่า :
” อัลฮัมดุลิ้ลลาฮ์ ที่อัลลอฮ์
ไม่ทรงบันดาลให้สวรรค์
อยู่ที่การละหมาดญะนาซะห์
และดุอาของเพื่อนบ้านดี ๆ ของฉัน ”
… เมื่อเขาตื่น จึงรีบรุด
ไปเล่าให้ภรรยาคนเกเรฟัง
แล้วถามถึงพฤติกรรมของเขาโดยละเอียด
นางจึงเล่าว่า :
” สามีฉันเกเรมาก ๆ ก็จริง
แต่ทุกวันศุกร์เขาจะไปที่บ้านเด็กกำพร้า
นำอาหารไปเลี้ยง ไปลูบศีรษะ
และเล่นกับพวกเขาอย่างเอ็นดู
ก่อนกลับเขาจะบอกกับเด็ก ๆ เหล่านั้นว่า
” ขอดุอาให้อามาก ๆ นะ
อาหวังเสมอว่า ดุอาของพวกเธอ
จะทำให้อัลลอฮ์ยกโทษให้อา ”
มาชาอัลลอฮฺนี่คือความยิ่งใหญ่
ของการอุปการะเด็กกำพร้า
ท่านนบีซ.ล.จึงทรงกล่าวว่า
“ฉันกับผู้ให้การอุปการะเด็กกำพร้า
จะอยู่ด้วยกันในสวรรค์ดังเช่นนี้”
แล้วท่านก็ชูนิ้วชี้และนิ้วกลางขึ้นห่างกันเล็กน้อย.
อาจารย์ อับดุลเล๊าะ หนูรัก