สุเหร่าอาวห์ มัสยิดเก่าแก่ 400 ปี คู่บ้านคู่เมือง ปัตตานีดารุสซาลาม

สุเหร่าอาวห์ * หรือมัสยิดอาโห ตั้งอยู่ที่หมู่บ้านตันหยง ตำบลมะนังยง อำเภอยะหริ่ง จังหวัดปัตตานี เป็นสุเหร่าขนาดเล็กสร้างด้วยไม้ทั้งหลัง ยกพื้นสูงประมาณ 1 เมตร หลังคาทรงจั่ว 3 ชั้น มุงด้วยกระเบื้องดินเผา ถือว่าเป็นมัสยิดรุ่นแรกของปัตตานีที่มีอายุเก่าแก่ที่สุดที่เหลืออยู่ในเวลานี้ ที่ตั้งของสุเหร่าอยู่ใกล้กับคลองตันหยง ซึ่งเป็นลำน้ำสาขาของแม่น้ำปัตตานีสมัยลังกาสุกะ ที่ตั้งของมัสยิดเดิมอยู่ริมแม่น้ำซึ่งเป็นที่ตั้งของชุมชนขนาดใหญ่ที่พ่อค้าวานิชเข้ามาแวะพักซื้อขายสินค้า เพราะสามารถเดินเรือจากอ่าวปัตตานีต่อไปถึงยาลอ (ยะลาในปัจจุบัน)

ผู้ก่อสร้างสุเหร่าอาโห

ผู้ที่ก่อสร้างสุเหร่าแห่งนี้คือ โต๊ะลางิอีแต เป็นผู้นำช่างจากชวามาก่อสร้าง หลักฐานที่ยืนยันข้อมูลนี้คือหลุมฝังศพ(กุโบว์)ของโต๊ะลางิอีแต ที่อยู่ใกล้กับหมู่บ้านที่ตั้งสุเหร่า และอายุของสุเหร่าน่าจะมีอายุใกล้เคียงกับ มัสยิดตะโล๊ะมาเน๊าะ

ประวัติความเป็นมาของ สุเหร่าอาโห

ประวัติความเป็นมาค่อนข้างยาวนานมีอายุกว่า 400 ร้อยปี เดิมทีสุหร่าแห่งนี้ตั้งอยู่ในบริเวณริมคลองตันหยง และมีสุเหร่าอีกหนึ่งแห่งตั้งขนานกันริมฝั่งคลองชื่อ สุเหร่าสุไหงยาลอ แต่สุเหร่าอีกแห่งหนึ่งได้ผุพังไปตามกาลเวลา สาเหตุที่สุเหร่าดังกล่าวตั้งอยู่ริมน้ำสันนิฐานได้ว่าน่าจะเป็นเพราะการคมนาคม ค้าขายทางน้ำเมื่อครั้งปัตตานีรุ่งเรืองมีการติดต่อระหว่าง ชวา และมะละกา

ต่อมาเมื่อกาลเวลาเปลี่ยนแปลงผู้คนเริ่มสัญจรทางน้ำน้อยลงและหันมาใช้ถนนหนทางมากขึ้นทำให้ ชาวบ้านในขณะนั้นได้ย้ายสุเหร่าดังกล่าวที่อยู่ริมน้ำมาตั้งไว้ในพื้นที่ปัจจุบัน โดยมีชาวบ้านในท้องถิ่นนั้น ได้บริจากที่ดินส่วนตนให้เป็นที่สาธารณะและตั้งสุเหร่าดังกล่าว ตอนย้ายสุเหร่าดังกล่าวมานั้นไม่ได้ทำการรื้อถอนสุเหร่าแล้วนำมาประกอบใหม่แต่ใช้วิธีการยกมาทั้งหลัง

ลักษณะภายในสุเหร่าแห่งนี้ มีลักษณะเด่น คือ มีข้อสันนิฐานว่า สุเหร่าอาโหแห่งนี้มีความเก่าแก่มากกว่า 400 กว่าปี โดยมีลวดลายที่แกะสละที่หน้าประตู เป็นสัญลักณ์ที่บอกว่าสุเหร่าแห่งนี้ถูกสร้างมาแล้วมากกว่า 400 ปี

สิ่งทีมาพร้อมกับสุเหร่าอาโหแห่งนี้ คือ ก้อนหิน กับ บ่อน้ำ โดยสันนิฐานว่า คนสมัยก่อนใช้ซักผ้าบนก้อนหิน และบ่อน้ำนั้นถูกสร้างมาพร้อมกับสุเหร่าอาโห โดยบ่อน้ำแห่งนี้เป็นบ่อน้ำที่เก่าแก่ น้ำในบ่อน้ำแห่งนี้เป็นน้ำที่สะอาด บริโภคได้ และเป็นบ่อน้ำที่ไม่แห้งสามารถบริโภคได้ทั้งปี

ศิลปะการก่อสร้าง

สุเหร่าอาโห นั้นถูกสร้างด้วยไม้ตะเคียนทั้งหลังโดยไม่มีการใช้ตะปูแม้แต่ดอกเดียว ศิลปะการก่อสร้างเป็นแบบชวาดั้งเดิม มีลวดลายที่บ่งบอกที่มาที่ไปและอายุของสุเหร่าโบราณนี้ได้อย่างดี หลังคาทำด้วยกระเบื้ยงโบราณ เสาทุกต้นใช้วิธีการเข้าสลักแบบโบราณ

ที่มา oknation.nationtv.tv